เพื่อนจะยังเหมือนเดิม
เมื่อวัยรุ่นเริ่มจากไป เข้าสู่วัยทำงาน ชีวิตของแต่ละคนก็ย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา หวนคิดคำนึงถึงวันที่กลับมาเจอกันอีกครั้ง หลายครั้งที่ผมเองได้กลับมานั่งคิดทบทวน ครั้งหวนนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านไปในวัยรุ่น เป็นช่วงที่ฮอร์โมนพุ่งพล่าน ทำอะไรโดยไม่ค่อยจะคิดไต่ตรองอะไรมากมาย อยากทำอะไรก็ทำ ซึ่งเป็นวันที่มีความสุขที่สุดในช่วงหนึ่งของชีวิต แต่มาวันนี้มันก็ยังคงมีความหอมกรุ่นในครั้งวัยเยาว์ หลงเหลืออยู่ แม้ว่าจะผ่านไปนานแล้วก็ตามที นั่นคือการมีตติ้งกับเพื่อนสมัยครั้งยังเรียนอยู่ ซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลายด้วยกัน แม้เวลาจะพรากและกระชากวัยให้สูงขึ้น และความสัมพันธ์ที่ลดลง แต่เพื่อนก็ยังคงจดจำสิ่งที่ดีไว้เสมอ
ในทุกปีเพื่อนส่วนใหญ่ของผมจะนัดมีตติ้ง เพื่อพบปะสังสรรค์ระหว่างเพื่อนเป็นประจำทุกปี ปีนี้ก็เช่นเดียวกัน กับปีที่ 16 แห่งความหลัง เพื่อนก็ยังคงเหนี่ยวแน่น แม้ว่าบางคนจะหอบลูกหลานหรือคู่ชีวิตมาก็ตาม มันก็ยังคงมีบรรยากาศของความ ปิติ ยินดีระหว่างกันเสมอ ในการพบกันแต่ละปีสิ่งที่จะสนทนากันนั้น มักจะเป็นเรื่องสารทุกข์สุขดิบ ความเปลี่ยนแปลงของชีวิต รวมถึงการจับของขวัญปีใหม่ ซึ่งเป็นกิจกรรมของเราทุกปี เพื่อให้บรรยากาศในการมีตติ้งนั้นเป็นไปอย่างสนุกสนานมากขึ้น
เสียงที่ดังกังวาลรอบสถานที่จัดมีตติ้งนั้น หากไม่ใช่แต่เสียงของพวกเราเพียงอย่างเดียว ยังมีเสียงลูกหลานตัวน้อยที่กำลังเล่นเสียงดังจอแจอยู่ด้วย จนบางครั้งยังรู้สึกว่า แอ๊ะ นี่มันงานรวมตัวญาติพี่น้องหรือเปล่า เวลานี่มันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกินนะ แว๊บเดียว ก็ผ่านไปแล้ว 16 ปี หลังจากนี้เราจะยังรวมตัวกันได้ไหม แล้วใครจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง คงไม่อาจรู้ได้ แต่อย่างน้อยตอนนี้ เราเองจะมีความสุขกับมัน ตราบจนหมดวาระของมันไปในที่สุด
รักและคิดถึงเสมอ
ธีระยุทธ์ ใจแสนวงค์
มาบตาพุดพันพิทยาคาร / 2545
